Francesc Panyella, Romieg Jumeau, Gèli Grande, Pèire Boissièras, Anna-Maria Poggio… Aquesta debuta d’annada a malastrosament vist partir de militants de tria
- Francesc Panyella, president d’onor del Cercle Catalan de Marselha, amic de Robèrt LAFONT (http://www.langues-cultures-france.org/12-01-22-deces-de-francesc-panyella-president-dhonneur-du-cercle-catala-de-marseille/)
- Romieg Jumeau, escriveire occitan, qu’obrèt fòrça per lo CREDD’O de Graveson (https://www.espaci-occitan.com/botiga/fr/256_romieg-jumeu)
- Gèli Grande, militant del PNO, òme estimat plan al delai de son partit, que rescontraviam amb plaser cada annada a l’Estivada de Rodés (https://www.petitbleu.fr/2022/01/11/geli-grande-sen-est-aussi-alle-10038987.php)
- Guy Cavagnac, cineasta avaironés, occitanifòn, que la premsa presenta coma « occitaniste universel » (https://www.ladepeche.fr/2022/01/08/disparition-laveyronnais-guy-cavagnac-du-cinema-de-renoir-a-la-creation-occitane-10034521.php)
…E puèi 2 personalitats ligadas a l’ensenhament e a la transmission de la lenga. La FELCO, coma associacion d’ensenhaires, deploram tot particularament la mòrt de dos actors de l’ensenhament de nòstra lenga, dins lor practica professionala coma dins lor ròtle dins l’animacion dels luòcs de formation permanenta que representan las escòlas d’estiu, a l’oest coma a l’est.
Anna-Maria Poggio foguèt una personalitat importanta de l’occitanisme, au nivèu provençau, mas tanben en delai de Provença sola. Neboda de Maria-Ròsa Poggio, que joguèt en son temps un ròtle grand au Calen de Marselha, sòrre d’Ives Poggio, actor eu tanben de l’occitanisme provençau, se pòt dire qu’èra occitanista de naissença, e contava volontiers sei sovenirs deis estatges dau Calen e de l’IEO deis ans 60, coma dei rescontres musicaus qu’agradavan a aquela afogada de cant e de musica. Militanta dins la seccion regionala de l’IEO – CREO Provença, puèi dins l’IEO au niveau federau, ocupèt de postes de responsabilitat importants fins a gaire. Assegurava tanben despuèi d’annadas la direccion dei Rescontres occitans de Provença, un dei rendetz-vos mai ancians de l’occitanisme. La FELCO se soven tanben que, institutritz de mestier, foguèt conselhiera pedagogica per l’occitan dins lei Bocas dau Ròse. Avia son caractèr, mas son devoament au servici de l’occitan e de sa cultura èra totau. A aquelei que l’an coneiguda, nos mancarà.
Pèire Boissièra nos quitèt lo 8 de genièr. Engenhaire agronòm de formacion, trabalhèt en America Centrala quand èra jove, puèi dins l’ensenhament agricòla, abans de se consacrar a son art. Cantaire, compositor et autor, foguèt tanben un collectaire de tria de cants populars e de contes d’Auvèrnha, de l’Agenés o de Gasconha que sabiá far partatjar de son biais plan original al pus grand nombre. Son repertòri èra dels mai largs amb de tèxtes de trobadors, de romanças judeo-espanholas e catalanas, de poèmas en occitan qu’aviá metuts en musica o encara de cançons francesas (Bobby Lapointe, Charles Trenet…).
Fondator de l’IEO de Cantal en 1974, animator de l’Escòla Occitana d’Estiu pendent una trentenada d’annadas e president dins las annadas 2010, s’engatjèt tota sa vida per valorizar e transmetre la nòstra lenga e la nòstra cultura. Militant al Partit Occitan, foguèt conse de Lacaussade de 1995 a 2001 puèi adjunt al conse de Gavaudun. Fasèm nostres aquestes prepausses de l’IEO Cantal : « Posquessiam uèi trobar d’autras personas amb tant de vam e de gaubi coma tu per avançar pel camin que nos a fach veire ! ».
